Sri Lanka Rupee Converter
.jpg)
මේ තත්ත්වය ඇති කළෝ ත‍්‍රස්තවාදීහුද? අප ප‍්‍රශ්න කළ යුතුව තිබේ. සැබැවින්ම නැත! කොන්ද කෙළින් නැති පාලන තන්ත‍්‍රය විසින් ජාතික ආරක්‍ෂාව මරා දමා ඇත. කුකුස, සමාජ විමසිල්ල මෙසේ බෝම්බ පිපිරෙන මොහොත දක්වාම (පසුගිය දස වසර පුරා) සමාජයේ අපට දකින්නට ලැබුණේ නැත. පාලකයන් හිතා සිටියේ අපට ‘උත්තරීතර නිදහස’ ලැබී ඇතිය කියාය. යළිත් ත‍්‍රස්ත භීතියක් රටට ඇතිවෙනු ඇතැයි ඔවුහු හීනෙන්වත් නොසිතූහ. එසේ හෙයින් කුමට...රටකට ජාතික ආරක්‍ෂාවක් හෝ යහපත් බුද්ධි සේවාවක්...පෝරකයට දක්කනු මිස...?
අවසානයේ හෙනහුරා ගෙයි දොරකඩටම පාත්වෙන තුරා ඊට වගකිව යුත්තෙක් නොවීය. දැනුදු ඒ වගකිවයුත්තන් සොයාගත නොහැකිය. සැබෑව නම් බුද්ධි සේවා මඟින් නම්ගම් ද සහිතව ස්ථාන ද සහිතව මේ ප‍්‍රහාරය හෙළිදරව් කර තිබීමය. එනමුත් කුලල් කාගන්නවා තරම් අපේ පාලකයන්ට තවත් ජාතික ආරක්‍ෂාවක් ගැන හිතන්නට, ක‍්‍රියාකරන්නට කාලයක් නැත. පාර්ලිමේන්තුවේ සරම් උස්සන් ගුටිකෙළි ඇන ගැනීම තරම්වත් විධායකය, ව්‍යවස්ථාදායකය වශයෙන් එයාට මෙයාට බෝලය පාස් කරනවා තරම්වත් ජාතික ආරක්‍ෂාව වටින්නේ නැත. මිනිස් ජීවිත වටින්නේ නැත.
දැන් ලැබී ඇති තොරතුරු අනුව ලැබුණු බුද්ධි තොරතුරු ප‍්‍රකාරව සිදුවූ දැවැන්ත ප‍්‍රහාරය වළක්වාලන්නට රජය කටයුතු කර නැත. එසේ හෙයින් මියගිය 350 ක් දෙනා හෝ තුවාල ලැබූ පන්සියයක් දෙනා මෙන්ම ඔවුන් ඇසුරේ අනාථ වූ දහසක් දෙනා වෙනුවෙන් රජය ශෝක වී කනගාටුව ප‍්‍රකාශ කර නොව සමාව අයැද සිටිය ද ඉන් පලක් නැත. ඒ යළිත් ඒ ජීවිත අපට නොලැබෙන නිසාය.
කෙසේ හෝ ජනසමාජය යළිත් අවදිවන්නට ආයාසකර උත්සාහයක නිරතව සිටිනු පෙනේ. සති ගණනාවක් වසා දමා ඇති ව්‍යාපාරික ස්ථාන ඊළඟ සතියේවත් විවෘත නොකෙරුණහොත් රටේ ආර්ථිකයට ඉන් සිදුවන පාඩුව මෙතෙකැයි කිව නොහැකිය. එළැඹෙන සතියේවත් මිනිසුන් සේවා ස්ථානවලට වාර්තා කළ යුතුව තිබේ.
සිදුවූ දෑ යළිත් ඇතුන් ලවාවත් ඇදිය නොහැක. කළ යුතුව ඇත්තේ ආරක්‍ෂාවේ සිදුරු වසා දමා ප‍්‍රකෘතිමත් කිරීමය. මන්ද මේ ජාතික ව්‍යසනය මෙතෙකින් නිමාවට පත්වන්නක් ද නොවිය හැකිවන නිසාය. දැන් ඒ දරුණු විෂබීජය සමාජගත වී අවසන්ය. මරාගෙන මැරෙන 160 දෙනකුගෙන් තවමත් 150 කට වැඩි පිරිසක් (ඇවිදින බෝම්බ) අප අසලම, අපේ ඇෙඟ් ගෑවී නොගෑවී දිවි ගෙවති. එබැවින් සමාජ විමසිල්ල විනාශයෙන් තමනුත්, සමාජයත් රටත් බේරා ගැනීමේ අවශ්‍යතාවයි. එහෙයින් ජාතික ආරක්‍ෂාව රජයටම භාරදිය යුත්තක් ද නොවේ. පුරවැසි අපට ද වගකීමක් තිබේ. ඒ මානසිකත්වය දැන් යළිත් අපට ලැබී තිබීම විනාශයෙන් ගැලවීමට උදව්වකි.
එනමුත් රටේ යහපාලනයට මෙන්ම රටේ යහපැවැත්මට ද රටේ නායකයන් ආදර්ශවත් විය යුතුය. අපට නැත්තේ ද එයමය. මෙතරම් ප‍්‍රහාරයක් එල්ල වී තුන්හාරසියයක් මියගිය පසුව ද පාර්ලිමේන්තුවෙන් ඇසෙන්නේ උන් උන් කුලල් කා ගන්නා හඬය. 225 ක් ඉන්නා තැන රට - ජාතිය - ආගම - සහජීවනය- ජාතික ආරක්‍ෂාව - කෙළින් වැඩකිරීම ගැන කතා කරන්නේ එකකු දෙන්නකු පමණි. ඉතිරි උන් දේශපාලන බලූ පොරයේ නිරතව සිටිති.
එහෙත් එළැඹෙන සතියේ සිට හෝ රට යළිත් සාමාන්‍ය විය යුතුය. එසේම ජාතික ආරක්‍ෂාව අතින් රට ‘අසාමාන්‍ය’ ද විය යුතුය. පාලකයන් ඒ බව තේරුම් ගත යුතු අතර කරන වෙනසක් සිදුකර ජනතාවගේ ජීවත්වීමේ අයිතිය වහාම තහවුරු කරන ලෙස අපි මහත් ඕනෑකමකින් රජයෙන් ඉල්ලා සිටිමු.
